მოგაგონდება და მაინც იტირებ,
გული მარტოობას ბოლოს შეეჩვევა,
გონება უსწრებს ამ გულის ტკივილს,
ცაც ატირდება და ჩემთვის იტირებს.
ცხოვრება გაივლის და ბოლოს მიხვდები,
და გაგიჩნდება კვლავ ბევრი კითხვები,
მე აღარ ვიქნები, აღარც გიპასუხებ,
შენი ფიქრები ვეღარც მიმატოვებს.
და დროც გაივლის ჩემზე ძებნაში,
ვეღარ მიპოვი და კვლავ იწვიმებს
შენზე ვიფიქრებ, ეს გული ისევ ძგერს,
ამ ლექსის სტრიქონებს მე დღესაც შენთვის ვწერ...
/მირანდა გოგნაძე/
0 კომენტარები:
Post a Comment