როდესაც ოცნებებს შოკოლადის მინდორში პეპლების საჭერით დავდევდი, მაშინ აღმოვაჩინე კარამელის მზესუმზირები, რომლებიც თავისი ბრიალა თვალებით მზეს ელამუნებოდნენ და სთხოვდნენ ცოტაოდენ მთვარის მელანქოლიას, იქვე მინდორში თეთრი შოკოლადის ნაკადული მოჩუხჩუხებდა, სადაც ფერად-ფერადი კანფეტები, მოციგურავე თევზებივით დასრიალებდნენ, ლამპიონებზეც შოკოლადის ჩიტები ჩამომსხდარიყვნენ, რომლებსაც მარწყვის გული და ატმის გრძნობები ჰქონდათ.
ჰაერში მოლივლივე, შოკოლადის ფირფიტებით აწყობილ აივანზე კი იჯდა ყინულის გოგონა, რომელსაც თვალებიდან მაყვლის ცრემლები ჩამოსდიოდა.
გაისმა ოქროს საათის წიკწიკა ხმა და გამომეღვიძა კიდეც...
/გიორგი ოდიშვილი/
0 კომენტარები:
Post a Comment